آرژانتین فقیر تا آرژانتین مرفه

همیشه شگفت انگیزترین و مهمترین رخداد های تحولگرا در زمینه های گوناگون از جمله ورزش از دل محرومیت ها و محدودیت ها متولد شده است. بزرگترین نوابغ از جمله در ورزش و به صورت خاص  درفوتبال غالبا"  در مسیر زندگی خود  با رنج و محدودیت و محرومیت ها روبرو بوده اند. اما در مقابل آنان ، در جامعه  مرفه، تنها نبوغ ذاتی ، نظم ذهنی شخصیت و هدایت و رهبری دقیق یک سیستم او را در جرگه شخصیت های شاخص قرار داده است.

از سوی دیگر وجود باوری عمیق و ایمانی راسخ به پشتوانه ای، معمولا مانع درک صحیح از شرایط و تلاش خستخگی ناپذیر آدمی میشود.

تیم فوتبال آرژانتین در بین سالهای 1982 تا 1994 کودک فقیری بود که با همه وجود برای حفظ بقا و کسب اعتبار و احترام می جنگید. در این تیم دیگو آرماندو مارادونا سمبل یک مبارزه تمام عیار شد، او یک رهبر برخاسته از دل مردمی بود که برای بدست آوردن با همه وجود تلاش می کردند تا پیروز شوند. همه اعضاء تیم کاپیتان خود رانه  تنها به عنوان یک رهبر پذیرفته بودند ، بلکه از جنس خودشان میدانستند و با همه وجود برای او و تیم جانفشانی می کردند. نتیجه آن، درخشش تیم ملی فوتبال آرژانتین درجام های جهانی ، المپیک و کوپا آمریکا درطی این سالها بود و مارادونا شد خدای دوم مردم پس از خدای بزرگ!

سالها گذشت.... آرژانتین فقیر تا آرژانتین مرفه شکل گرفت.کودک فوتبال آرژانتین دیگر بچه فقیر با انگیزه نبود. بچه مرفه ای شد که حالا نه نبوغ ذاتی دارد و نه نظام ذهنی و نه سیستم دقیق. این بچه فقط نشست به پشتوانه  باوری عمیق که نتیجه آن چیزی نشد جز روزمرگی یک آدم مرفه که گذران زندگی می کند! اما نابغه ای ظهور کرد....لیونل مسی! اما کجا؟ آگر لیونل مسی در آرژانتین مانده بود و به بارسلونا و لاماسیا مهاجرت نکرده بود چه اتفاقی می افتاد؟! اگرسیستم و نظم بارسلونا و لاماسیا نبود چه بر سرنوشت لیونل مسی می آمد؟! تفاوت ریشه ای و ساختاری در حضور و بروز مارادونا و لیونل مسی در همینجاست ، جایی که ریشه تفاوت نگرشی مردم، فدراسیون و اعضاء تیم فوتبال آرژانتین را در طی سالهای حضور مارادونا و لیونل نشان می دهد. در مسابقات ملی فوتبال آرژانتین به وضوح مشخص است که هیچ حرص و طمع و خوی مبارزه طلبی در بین بازیکنان وجود ندارد و آنها با همه وجود منتظر خلق شگفتی از سوی یک نفر هستند، آنها باوری عمیق و ایمانی راسخ به پشتوانه ای فنی پیدا کرده اند....لیونل مسی! در حالی که هرگز باور نکردند و نمی کنند که او حس وطن پرستی چون مارادونا دارد!! در حالی که در ادوار گذشته همه بازیکنان با همه وجود می جنگیدند برای تیم و مارادونا! و همین باعث شده این تیم یک دل و یک دست نباشد و در واقع در این ارکستر سازها همنوا نیست.

از طرف دیگر لیونل مسی، مارادونا نیست! اوازفضای ملی دور است....اوبرخلاف دیگو مارادونا پرورش یافته سیستم فوتبال آرژانتین نیست، بلکه او یک اروپایی تمام عیار است که در لاماسیا پرورش یافته و با سبکی از فوتبال عجین شده است که با بازی های ملی کاملا" تفاوت دارد.

برای نجات تیم ملی فوتبال آرژانتین یا باید قید حضور لیونل مسی را زد (باور کنند هیچ پشتوانه ای ندارند و می بایست روی پای خود بایستند) و یا باید همه تیم با دل و جان لیونل مسی را باور کنند وشیوه بازی خود را طبق فرم بازی او منطبق کنند.